Ruch hippisowski pojawił się w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych i był wyrazem sprzeciwu młodych amerykanów przeciw konsumpcyjnemu stylowi życia ówczesnych ludzi.
Jedną z głównych idei dzieci kwiatów była szeroko rozumiana wolność. Hippisi byli zwolennikami pokoju, walczyli o niego. Przykładem na ich walkę z przemocą może być ich interwencja w Wietnamie, w którym toczyła się wówczas wojna. Sprzeciwiali się oni przymusowej służbie wojskowej. Swój pacyfizm wyrażali nosząc pacyfki (symbol pacyfizmu).
Hippie głosili także jedność wszystkich ludzi, którą wyrażali w takich hasłach jak np. "Wszyscy ludzie są braćmi" oraz "Świat jest na tyle duży, że starczy na nim miejsca dla każdego".
Dzieci kwiaty żyły w zgodzie z naturą. Nazywali siebie "dziećmi ziemi". Prowadzili tzw. "życie w drodze", nie mając stałego domu. Zwykle byli wegetarianami w myśl słów "Zwierzęta to moi przyjaciele, nie jadam swoich przyjaciół". Propagowali oni "wolną miłość" odrzucając przy tym normy i kryteria moralne panujące wśród dorosłych.
Duże znaczenie w ideologii hippie miał strój. Był on prosty i niedrogi, ponieważ ubrania często wykonywane były przez ich właścicieli. Styl ich charakteryzował się dużą ilością kolorów i kwiecistością. Mężczyźni nosili luźne bluzki z rozszerzanymi rękawami, spodnie (często jeansy) z rozszerzanymi nogawkami (tzw. dzwony). Kobiety zaś z reguły ubierały długie, barwne, kwieciste spódnice. Ubiór dzieci kwiatów "dopełniały" takie ozdoby jak różnokolorowe, drewniane bądź plastikowe koraliki (na rękach i szyi), rzemyki (symbolizujące jedność), pacyfki, apaszki oraz opaski (przepaski) na głowach (dokładnie na czole). Natomiast obuwie ich stanowiły, buty lekkie, takie jak sandały czy też trampki z ponaszywanymi różnymi wzorkami.
Książki poruszające tematykę hippisowską:
1."Hipisi w poszukiwaniu ziemi obiecanej" - Kazimierz Jankowski
2."Mistycy i Narkomani" - Tarzan Michalewski
3."Życie w drodze" - wydały "Iskry" w 1986 (jest to tomik poezji tworzonej przez polskich hipisów)
4. "Skowyt" - Allen Ginsberg
5. "Nagi lunch" - William Burroughs
6. "Włóczędzy Dharmy" - Jack Kerouac
7. "W drodze" - Jack Kerouac
8. "Drzwi percepcji" - Aldous Huxley
9. "Wilk stepowy" - Hermann Hesseg
10. "Buszujący w zbożu" - J. D. Salinger
Termin "hipis" użyto po raz pierwszy w prasie w artykule "The social history of the hippies" wydrukowanym w "Ramparts" w marcu 1967 roku.
Słowo "hippie", (a po polsku "hipis") wywodzi się od przymiotnika "hip", jednak w latach nagonki prasowej na ten ruch termin nabrał charakteru negatywnego. W języku ten termin oznaczał słowo brudas, nierób, itd.
Woodstock - festiwal hipisów
Jednym z najważniejszych, a przede wszystkim najbardziej nośnym środkiem przekazu i rozpowszechniania ideologii kontrkultury i ruchu hipisowskiego była muzyka rockowa (dla ruchu hipisowskiego szczególne znaczenie miał rock psychodeliczny). Powstała z bluesa, rock and rolla i muzyki ludowej.
W Polsce pierwsi hipisi pojawili się już ok roku 1966 (pojedyncze osoby i grupki), jako ruch (zintegrowana grupa) zaistnieli w 1967 roku. Duży wpływ miała zachodnia muzyka rockowa, która była głównym nośnikiem idei. Trafiała ona do odbiorców m.in. dzięki tłumaczeniom tekstów. Poezja rockowa mówiła o problemach (Dylan), zdolna była dać głęboką krytykę społeczeństwa (The Who, Byrds), a jednocześnie wyrazić tęsknotę i aspirację młodego pokolenia (Cream, Crosby, Stills, Nash,). Nowa muzyka stała się środkiem wyrażającym przeżycia i uczucia kontrkultury, przenosząc idee hipisowskie na grunt Polski.
